Книга Сталеві труни стр 108
Миттєво були проведені два пуски торпед. «У-557» розгорнулася серед бурхливих хвиль і просколь-знула в хвіст конвою. Через дві хвилини ми зрозуміли, що торпеди пройшли повз цілей. Паульсен придушив вспиш-ку гніву і став готувати човен до нової атаки.
— Есмінець по пеленгу 2-20!
Корабель йшов, скидаючи наосліп глибинні бомби і прорізаючи темряву високо задертим форштевнем. Паульсен нагнувся до рубочного люка і крикнув:
— Обережно, старпом, дай повний хід, або есмінець знесе нам корму!
Човен протиснулася між двома транспортами, одна¬ко есмінець сіл нам на хвіст, слідуючи лише в двух¬стах з гаком метрах від нашої корми. Не було ніякої можливості здійснити занурення. Командир іскус¬но маневрував серед небагатьох транспортів, потім вкрив човен у темряві люто бурхливих хвиль. Смерть минула нас. Милостивий Спаситель не дозволив охот¬ніку оволодіти своєю жертвою.
Після свого порятунку ми знову вирішили атакувати кон-виття, але втратили його з поля зору. Коли о 6.15 зайнялося на світ, ми на самоті борознили водну пустелю. Втомлені і розчаровані моряки дрімали або закушували на сво¬іх бойових місцях. Їжа була жахливою. Хліб зовсім розм’як, салямі перетворилася в зелену, слизьку масу. Ми запивали «бойові» сандвічі кави, яке кафе Бергера у Франкфурті навряд чи наважився б подати. Пот, конденсат і солона вода просочили нашу одяг, розбавили їжу і зробили все навколо вологим і липким. Від неодмінно-ривной бортовий качки човни ми відчували млявість і слабкість в колінах, задубіли і майже оглухли від непрек- ращаются гуркоту двигунів, шуму вітру і океану. Але полювання тривала.
— Клуби диму по лівому борту!
Цей вигук розбурхав кожного члена екіпажу, де б він не знаходився. Напівживі люди миттєво взбод-рілісь і приготувалися до бою.
Коли спустилися сутінки, ми вийшли на конвой з твердою вірою в успіх. Це легковажне відчуття завжди приходило до нас перед атакою. Незабаром туманна, темна ніч обмежила видимість, але ми помітили, як неясний силует ескорту перетнув за кормою курс лод¬кі на великій швидкості. Потім по правому борту пока¬залісь три … чотири транспорту. Всі вони представляли собою зручні цілі.
Швидка перекладка керма і потім вигук Паульсена:
— Атакуй, старпом, я не зможу довго йти цим курей-сом!
Керн несамовито крутив ПУС, наводку на ціль утруднював шторм.
Ось дьяволі Забирайся від апаратів! прокричав Паульсен в обличчя Керну.
Руки старпома продовжували стискати металеві ру¬кояткі ПУС, голова ^ припала до окулярів бінокля ноч¬ного бачення. Він знову повертали приладом, зловив мета в фокус і скомандував дати залп двома торпедами.
«У-557», описуючи дугу, різко накренився на лівий борт.
Вибух ^мета вражена! Один транспорт расколол¬ся позаду містка. Після поразки торпедою другий нахилився на правий борт, охоплений полум’ям. Його па¬луба стрімко наближалася до поверхні моря. Штормовий вітер доносив до нас запах паленого і диму з котельні.
Тепер слід було перезарядити торпедні апарати. «У-557» відірвалася від конвою, пішла на безпечну відстань і протягом години безпорадно бовталася в океані, поки не були завантажені в апарати наші пос-Ледньов торпеди. Потім ми відновили переслідування конвою. Він уже встиг відійти від нас на значну відстань.
З настанням дня пішов дощ. Весь ранок і до по-лудня він бив по наших обличчях, змиваючи кірки солі. Тим часом конвой зник за низько висять обла-